çıldırmama az kaldı doktorum nerdeeeeeeeeeeeeeeeee diye yanıp yakılırken bazen de böyle bir yakınmaya hakkım olup olmadığını sorguluyorum. aymaz bir kişilikten sorumlu bir bireye mi dönüşmeye başladım bilinmez ama sanırım bu rahatlık ziyadesiyle batmaya başladı . üzerine bir de harcadığım emeklerin karşılığını alamamanın verdiği burukluk ile her geçen gün ümitlerin biraz daha azalması beni içten içe karamsar hallere sürüklüyor. yıllar sonra değişik bir ruh haline girmemin verdiği yabancılık hissi de cabası. artık fazla rahatlıktan ve bolluktan bunalıma giren kişileri rahatlıkla anlayabiliyorum. saygılar.