ben aslında hiç böyle değildim,iyilik yapmazdım kimseye,kendime bile

eskiden, bunda yıllar önce ben hayvan sevgisi olmayan, sokakta çöpün kenarında kedi görünce uzağından geçen,köpeklere tırsa tırsa taş atan bir çocuktum, büyüdüm ama büyümek hayvan sevgisi adına bana bir şey katmadı.

televizyonda panter emelin hayvanları korumak adına yaptığı protestoları ve kavgaları görünce ona kızardım başka işi yok mu bunun derdim,terliğimi televizyona doğru fırlatırdım.

işte ben böle bir insandım. ta ki bizim bahçeye köpek alınana kadar neyse o konunun detayına girmeyeceğim ben köpeğimizi çok sevdimm , çok iyi bakmaya çalıştım ama doğuştan olan bir hastalık yüzünden öldü. bundan sonra bütün hayvanlara karşı büyük bir sevgi ve merhamet beslemeye başladımm.

normalde ben hiç kedileri sevmezdim yanlarında geçerken üzerime atlayacaklar gibi gelirdi.sonra bizim bahçenin yakınına 1 kedi 4 yavru doğurmuş her gün onlara yemek götürmeye başladım.artık alıştılar acıkınca gelip miyavlıyorlar,bende hemen yemek götürüyorum,bugünde onlara yemek götürmek için aşağı indim ,annemde içi gazete dolu poşeti bana atacaktı çöpün kenarına koyayım diye .işte kedilerde orada cirit atıyordu.annem poşeti atınca bir tanesi altında kaldı:((
ölmedi viyaklayarak kaçtı bir köşeye inşallah beyin kanaması felan geçirmiyordur:/

diyeceği odur ki artık panter emeli çok iyi anlıyorum .bu da böyle dağınık bir yazı oldu idare edin