Kardan adamın dramı

Geçen kış Ankara'da doğru düzgün kar yağmamıştı.Karı çok seven biri olarak bu duruma pek bi üzülmüştüm çünkü hiç kartopu oynayamayıp,kardan adam yapamamıştık.Ankara'nın daha önceki kışlarını hatırlayınca insanın özlem duymaması içten bile değil.Arkadaşlarla kar savaş yapıp,suratımız kıpkırmızı oluncaya kadar eve girmezdik.Evin önüdeki hafif eğiminin üzerine poşet koyar kaymaya çalışırdık ama tabii buna kaymak denirse:p geçen senelerde ablamla ikimiz baya uğraşıp kardan adam yapmıştık.sonra annem eve çağırmıştı ama bizim gönlümüz kardan adamı dışarda bırakmaya el vermedi.Evin anahtarı bizde vardı .Ben kardan adamın kafası,ablam gövdesini eline alıp balkona gizlice taşıdık:) Tabii annem görünce ne zaman bunu getirdiniz diye küçük çaplı bir şok geçirmişti:)daha sonraki günlerde kardan adamın gözlerimizin önündeki eriyişini büyük bir acıyla izlemiştik:p Birkaç gün önce yine her yer bembeyaz olmuştu ve mahalleni çocukları yaklaşık iki metre boyunda bir kardan adam yaptılar.Bende balkondan görüp heme resmini çektim (yukardaki resimler)çünkü hiç o kadar büyük kardan adam görmemiştim hatta bi ara aşağı inip onla beraber fotoğraf çekinmeyi düşündüm:P ama iki tane küçük muzur çocuk gelip kardan adamı yerle bir etti :/ bu çocuklar herşeyi yıkıp,bozmayı niye bu kadar çok severler anlamam.:) Her yerin bembeyaz olması benim içime bi huzur dolduruyor onun çok seviyorum karı,hem yer altı sularımız için de çok gerkli :P inşalah bol bol yağar:)