Yangının Adı Leyla

Yangının Adı Leyla'ydı
Çaresiz kalmıştı Leyla’da...
Kavuşmak imkansızdı...

İhtiyar, tatlı-sert yol gösterdi.
-Gir şu odaya... Çağır Leyla’yı...

Aklı almadı önce...
Pek de inanmamıştı...
Ama yapacak da başka bir şey yoktu...
Çaresiz adam, çaresiz girdi odaya...
Sayıkladı günler boyu, geceler boyu...
Çıkmadan o odadan, çağırdı Leyla’yı...
Kırk asırdır yandığı aşkı, daha kırk vakit dolmadan...
"İşte geliyordu... "
İşte görüyordu; Leyla kendisini çağıranı ararcasına geliyordu...

Korktu genç adam...
Anladı genç adam...
Unuttu genç adam...

Gidip sarıldı ihtiyarın eline:
“İstersem olduğuna göre...
Çağırırsam geldiğine göre...
Bana aşkı öğret...”

Dedi ki ihtiyar:
"Bu kainat...
Aşkına yaratıldı sevgilinin...
Sen aşkı ne sandın?
Aşk... Öyle bir istemek ki;
Kavuşmak mecbur kalsın.."